Avontuur in Mocambique!

Hola!

Ja, een avontuur is het zeker! Ik ben blij trouwens dat ik weer internet heb kunnen vinden. De afgelopen dagen was ik steeds te laat of duurde het uren voordat ik een bank met geld kon vinden.

Afgelopen maandag ben ik vroeg opgestaan en naar de markt in Tofo gelopen. Het was voor achten al baie warm! Daar stond al een bus klaar die ook nog eens verbazingwekkend snel vertrok. Onderweg stapte er iemand in met een (blijkbaar kapotte) brommer. Hierdoor kon de bus niet echt hard meer rijden, maar niemand had daar een probleem mee (dat zou in Holland wel anders zijn!). In de ''haven" van Inhambane werd ik aangesproken door de kapitein van een dhow, een karakaristiek zeilbootje in Mocambique. Maar deze lag in het water, dus werd ik op zijn schouders naar de boot gedragen. Iemand anders liep met mijn tassen. het duurde even voordat we vertrokken. maar toen het zeil uitging, kapseisde de boot bijna. Iedereen moest een handje meehelpen. Door de harde wind moesten we omkeren en op een betere dhow overstappen. Daar zaten we dan "gevangen" op het bootje, want overvaren was te gevaarlijk! Toen ben ik maar in mijn reisdagboek gaan schrijven. Toen kreeg ik een gevoel die ik nog nooit gehad had. Alsof ik de eerste blanke ontdekkingsreiziger tussen de Afrikanen in Mocambique was die al zijn ervaringen noteerde voor thuis. Behalve dan dat de Afrikanen nu met hun mobieltje naar huis belden dat ze later zouden zijn. Iemand zei in gebrekkig engels dat we de "chalenge" aangingen en proberen de overkant te halen.
Al snel bleek dat de wind nog best krachig was, want de golven sloegen over dek en wij en de bagage werden nat. In Maxixe kreeg ik een plaatsje voorin de chappa (minibusje). Tijdens het inpakken heb ik een kokosnoot gekcht, want de flesje die ze hier verkochten verrouwde ik niet. Eerlijk gezegd vond ik het kokoswater helemaal niet lekker en heb ik het weggegeven. Inmiddels was mijn plats bezet door een televisie. Maar uiteindelijk moest de eigenaar deze op schoot nemen. Elke keer als we onderweg stopten, kwamen er een heleboel verkopers op de chappa afgerend. Ik heb wat bananen gekocht. De voige dag hadden ze in het hostel gezegd dat de rit 2 a 3 uur zou duren, maar het werd 2 PLUS 3 uur! Het was dus bijna donker toen ik in het volgende hostel aankwam. Ik ben het zwembadje ingedoken en kon daar maar moeilijk uitkomen. Het was zo heerljk relaxt. Ook kon je de maan, sterren en palmbomen zien.

Dinsdagochtend werd ik opgehaald voor een dhow-tocht naar Magaruque, een van de eilanden van de Bazaruto archipel. Het water was prachtig blauw en de stranden waren wit. Eerst heb ik leker liggen dobberen met de stroming mee met een zwemvest aan. Ondertussen kon ik met de snorkel heel veel mooie gekleurde vissen zien, sommige wel een metr lang! Toen ik het water uitkwam, voelde ik me niet echt lekker in mijn maag. Blijkbaar had ik te hard en diep geademt tijdens ht snorkelen, zodat er teveel lucht in mijn buik zat. Dus heb ik een paar uur in de schaduw gezeten. Ook van de lunch heb ik niet veel gegeten. Ik voeld me erg zwak en mijn voeten tintelden. Ik wilde maar een ding, naar huis! Maar n een tijdje ging het beter en vond ik de zeiltocht terug naar Vilanculos heerlijk. Ik zt op het achterdek met de bemanning te pratn in het spaans / portugees / engels. Toen moest ik nog btalen en heb ik een paar uur door het stadje gelopen om een pinautomaat met geld te vinden. Ook die dag was ik aan een duik in het zembad toe!

De volgende ochtend moest ik om 3.30 uur opstaan om de bus naar Beira te nemen. Als vrij snel bleek dat deze chappa meer een chappy was, want we zijn wel 15 keer gestopt voor een tijdelijke reparatie. Maar dat hoort erbij in Afrika! Toch was het een drama, dat we er 13 uur over deden ipv 9. Het werd al bijna donker en dus besloot een Duitse meid (de enige andere niet-Afrikaan) een lift proberen te krijgen. Die kreeg ze vrij snel en dus zaten we in een nieuwe jeep met airco. Het bleek echter een taxi te zijn en dus moesten we betalen. Dat was nit haar bedoeling geweest, maar uitindelijk was met maar 3 euro ofzo. Toen snel een hotel gezocht en eten gehaald. Er zijn geen hostel meer, dus dat is wel saai. Ik heb zo een hekel aan hotel, daar is echt niks aan! Maar ik heb een goeie kamer dichtbij het centrum.

Vandaag was ik al om 5 uur wakker van de hitte. Deze dag ik Beira is om even bij te komen (maar half gelukt) en te interneten en te bellen met Nynke. Dat was de laatste tijd niet meer gelukt, omdat ik steeds te laat aankwam.

Overal in Mocambique is het vies, want iedereen gooit alles op straat. Ook ik, want als ik al het afval zal bewaren totdat ik een prullenbak zien, dan kan ik het allemaal meenemen naar Schiphol vrees ik!

Je kunt hier netals in Zuid-Amerika vanalles op straat kopen. Welk product denken jullie dat je het gemakkelijkst kunt krijgen hier? Meld het in een reactie en ik zal de volgende keer het antwoord geven.

Als het goed is staan er meer fotos online.

Ik ben nu erg moe, door de warmte is het moeilij slapen en de ellelange chappa-reizen zijn ook niet echt fijn. Dardoor heb ik het nu een beetje gehad. istervond wilde ik alleen maar naar huis. Het vooruitzicht is ook niet alles. Morgen vertrekt om 4.00 uur de bus naar Quelimane. Daar hoop ik 11 uur later aan te komen en de volgende dag een bus naar Nampula te nemen. Dan is het nog een paar uur naar Ilha Mocambique waar ik een paar nachtjes wil bijkomen. Daar heb ik zeker zin in!

Ciao, Steven